Το οικιακό κόκκινο καναρίνι είναι ένα μοναδικό σε ομορφιά πουλί , ταυτόχρονα δε και η πιο γνωστή περίπτωση υβριδισμού στο είδος . Είναι ένα πλάσμα δηλαδή που το βασικό του χαρακτηριστικό πλεονέκτημα, το οφείλει στην ανθρώπινη παρέμβαση. Το είδος του δότη είναι ο Σπίνος της Βενεζουέλας. ( Carduelis cucullata – Red Siskin )
Στην πραγματικότητα ο Σπίνος δεν «δώρησε» κάποιο νέο γονίδιο. Εκείνο που έκανε, ήταν οτι βοήθησε να μετατραπεί η λειτουργία του διακόπτη «παραγωγής κόκκινου», που υπήρχε ήδη στα καναρίνια , απο OFF σε ON !(και όχι μόνον). Δόθηκε δηλαδή το εναρκτήριο λάκτισμα για την παραγωγή ενός ενζύμου (ΚΕΤΟΛΑΣΗ), που είναι απαραίτητο για την μετατροπή των καροτενοειδών σε κόκκινο χρώμα. Νεότερες επιστημονικές έρευνες μας αποκαλύπτουν το ιδιαίτερα πολύπλοκο πώς και γιατί του κόκκινου λιποχρώματος και της παρουσίας του στα καναρίνια μας.
Kατ’ αρχάς, η μετατροπή μέρους των καροτενοειδών σε κόκκινο χρώμα, εντοπίστηκε οτι τελικά οφείλεται όχι σε ένα, αλλά σε δυο γονίδια. Το ένα απο αυτά, κωδικοποιεί ένα ένζυμο (Κετολάση), που λειτουργεί ως καταλύτης μετατρέποντας ορισμένα κίτρινα καροτενοειδή σε κόκκινο χρώμα . Το άλλο, αφορά στην λειτουργία κάποιων κυττάρων που συντελούν στην δημιουργία του δέρματος των πτηνών. Τα φτερά σαν επιδερμικά στοιχεία επηρεάζονται άμεσα, αλλα κατα κάποιον μη γνωστό ακόμα τρόπο όσον αφορά την εναπόθεση του χρώματος. Πρόκειται για μεταβολισμό των χρωστικών και απόδοση σε κόκκινο χρώμα ή για μια ιδιαίτερη δράση στην μεταφορά του λιποχρώματος ;;;; Πάντως ο πρώτος παράγοντας φαίνεται να έχει κυρίαρχο χαρακτήρα , ενώ ο δεύτερος υπολοιπόμενο.
Οταν και οι δυό παράγοντες, ευρίσκονται σε ομοζυγωτή μορφή, τότε υπάρχει κόκκινη απόχρωση στον φαινότυπο. Όταν και οι δύο βρίσκονται σε ετεροζυγωτή, φαίνεται πως έχουμε έναν πορτοκαλί τόνο. Σε κάθε περίπτωση για την εμφάνιση ενός ικανοποιητικού κόκκινου χρώματος, απαιτείται ομοζυγωτία στον δεύτερο παράγοντα (επιδερμίδα) και τουλάχιστον ένα μεταλλαγμένο αλληλόμορφο (ετεροζυγωτία), στον πρώτο (ένζυμο).
Το κόκκινο και το κίτρινο χρώμα, δεν ανάγονται σε μεταξύ τους αλληλόμορφα γονίδια. Η ύπαρξη του ενός, δεν επηρεάζεται γενετικά, απο την παρουσία του άλλου. Η συνέπεια αυτού στα κόκκινα λιποχρωμικά είναι, ότι σε αυτά, η παραγωγή κίτρινου λιποχρώματος είναι κανονικά ενεργή. Ο φαινοτυπικά κόκκινος χρωματισμός εν τέλη προκύπτει απο την σημαντική αριθμητική υπεροχή των κόκκινων αποθέσεων, στην ποσότητα των κατανεμημένων χρωστικών (κόκκινων και κίτρινων) στο πτέρωμα. Αν σκεφτεί κανείς δε, οτι δεν παρατηρείται σχεδόν καμία διαφοροποίηση στην ποσότητα των κίτρινων αποθέσεων, σε σύγκριση με τα κίτρινα λιποχρωμικά, μπορεί να κάνει μια υπόθεση για το πλήθος των κόκκινων, που η παρουσία τους καταφέρνει να «επισκιάσει» όχι μόνον μια κίτρινη βάση, αλλά και όλες τις διαβαθμίσεις του πορτοκαλί που μεσολαβούν μέχρι την επιθυμητή απόχρωση Marlboro !
-Η απόπειρα υβριδισμού μεταξύ του όμορφου, μερικώς κόκκινου εξωτικού και του καναρινιού, ήταν επιτυχής και σύντομα συνειδητοποιήθηκε ότι το ποσοστό των γόνιμων αρσενικών υβριδίων (F1) ήταν πολύ υψηλό. Μετά απο συνεχείς επιλογές, παρατηρήθηκε οτι η μετάδοση του κόκκινου χρώματος και η ανάμειξη με το αρχικό κίτρινο καναρίνι έδινε ένα πολύ όμορφο έντονο πορτοκαλί χρώμα στα νέα πουλιά. Ετσι κατέληξε να δημιουργήσει την αρχή μιας πολύ δημοφιλούς νέας ποικιλίας. Η καινοτομία αυτή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που πολλοί ισχυρίζονται οτι συνέβαλε με αποφασιστικό τρόπο, αν όχι στη γέννηση, τουλάχιστον στην εντατικοποίηση της εκτροφής των καναρινιών. Αρκετά σύντομα ανακαλύφθηκε ότι η χορήγηση χρωστικών ,εργαστηριακά κατασκευασμένων, αυξάνει τον πλούτο του πορτοκαλί, οδηγώντας το τελικά στο κόκκινο. Έτσι σήμερα η παροχή χρωστικής έχει έναν καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.Τα κόκκινα καναρίνια έχουν φτάσει σε καλά επίπεδα έκφρασης του κόκκινου χρώματος, κυρίως χάρη στις βαφές και πλησιάζουν το χρώμα του Red Siskin .
Γενικά από την αρχή, η επιλεκτική προσπάθεια ήταν προσανατολισμένη φυσικά, να έχει άτομα με τη μέγιστη κόκκινη έκφραση. Το κόκκινο στην πραγματικότητα, δεν είναι πλήρες ούτε ακόμη και σ’αυτό το Red Siskin. Μπορείτε να το δείτε κοιτάζοντας το φτερό της μπάντας που είναι πορτοκαλί. Είναι γνωστό οτι, δεν έχουν όλα τα Red Siskin την ίδια παρουσία κόκκινου. Επιπλέον, εάν το Red Siskin δεν τροφοδοτείται με χρωστικές ουσίες, μετά την αλλαγή πτερώματος, γίνεται πορτοκαλί.
Ωστόσο, η επιλογή προς το πιο έντονο κόκκινο χρώμα παραμένει μια απόλυτη επιδίωξη για τα καναρίνια αυτού του τύπου.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό καλά, ότι το κόκκινο χρώμα είναι ένα χαρακτηριστικό που εξαρτάται απο περισσότερους του ενός παράγοντες. Επομένως πρέπει να είμαστε πάντα προσεκτικοί όταν κάνουμε τα ζευγάρια μας. Δυστυχώς, η χρήση των βαφών, καθιστά αυτή την προσπάθεια πιο δύσκολη από το κανονικό, καθώς δεν είναι εύκολο να καταλάβουμε ποιά χαρακτηριστικά είναι φυσικά και από πού ξεκινά η επίδραση της βαφής. Η εμπειρία εδώ είναι απαραίτητη. Η παρατήρηση των φτερών και της ουράς μπορεί να γίνει σε μη «βαμένα» δείγματα, και να βοηθήσει. Τα πρωτεύοντα και η ουρά δεν αλλάζουν με την πρώτη αλλαγή πτερώματος. Στα καλύτερα δείγματα, τα φτερά και η ουρά, είναι λευκά, ενώ στα χειρότερα είναι κιτρινωπά.
Ο κανόνας για το ολοκληρωτικά κόκκινο καναρίνι, είναι η χορήγηση της χρωστικής από τη φωλιά μέχρι και το τέλος της πρώτης αλλαγής πτερώματος, χωρίς καμία διαφοροποίηση. Η αρχή ίσως είναι καλύτερα να γίνει μια εβδομάδα πριν από την ωοτοκία, για να υπάρχει ήδη χρωστική μέσα στο κέλυφος. Ξεκινώντας από τη φωλιά, ο στόχος είναι να έχουμε ένα ομοιογενές χρωματικό αποτέλεσμα που να περιλαμβάνει τα κινητήρια φτερά και την ουρά. Αυτή η μέθοδος για κάποιους αγγίζει τα όρια του μή παραδεκτού, καθώς λένε οτι είναι ακόμα και επιβλαβής για την υγεία των καναρινιών. Η αλήθεια είναι οτι η ομορφιά της φωλιάς με νεοσσούς με λευκά φτερά και ουρά είναι μεγαλη και οι Ιταλοί κατάφεραν να υπάρχει πλέον ιδιαίτερη κατηγορία ανταγωνισμού λιποχρωμικών, με Λευκά Φτερά. Κατά συνέπεια, όσοι επιθυμούν μπορούν να συμμετάσχουν σε διεθνείς εκθέσεις χωρίς να υποχρεωθούν να δώσουν χρωστικές στους νεοσσούς απο την φωλιά.
Επειδή η επιλογή γεννητόρων, εμποδίζεται από τη χρήση χρωστικών, καθώς καθιστά πιο δύσκολο να παρατηρηθεί η πραγματική ποιότητα της ποικιλίας και του θέματος, είναι σκόπιμο να μην χρωματίζονται τα ενήλικα άτομα άσχετα αν αυτό βλάψει την πιθανή τους πώληση. Όσον αφορά δε τον χρωματισμό των νεαρών πουλιών στις κλούβες, ένα αποτελεσματικό σύστημα είναι να αφαιρείται το μείγμα σπόρων για κάποιες ώρες, προκειμένου να διασφαλιστεί η καλή κατανάλωση της αυγοτροφής και η πρόσληψη των χρωστικών από όλους. Προς αποφυγή δε, του συνωστισμού και της ασυμμετρίας της κατανάλωσης, να προστίθενται πολλοί τροφοδότες, έστω όχι γεμάτοι. (για να αποφεύγεται η σπατάλη).
Υ.Γ Να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν, ότι η έκθεση στο φως, καταστρέφει τις χρωστικές.